Esselamu aleykum ve rahmetullahi ve berakatuhu..
Değerli konuklarım, bir önceki yazımızda ibadet kavramı üzerine bir düşünce yolculuğuna çıkmış ve yaratılan tüm varlıkların iradeleri dışında bir kulluk eylemi içinde olduğundan bahsetmiştik. Yaratılan tüm varlıklar içinde insanın ise akıl ve irade sahibi oluşundan dolayı bu özelliklerinin gereği olarak kendisinden bilinçli bir kulluk istendiğini belirtmiştik. Kendisini yaratana mı yoksa kendisini yaratandan başkalarına mı ibadetlerini sunacağı konusunda insanoğluna tercih hakkı verildiğini ve bu tercihleri ile mağbudunu kendisinin belirlediğini söylemiştik.
Bugün ise ibadet kavramının hayatımızın hangi alanlarını kapsadığı ve ibadet kavramının içine hangi amellerimizin dahil olduğu üzerinde duralım.
Kardeşlerim, içinde yaşadığımız toplumda ibadet kavramı malesef çok dar bir çerçevede algılanmış ve sadece belli başlı amellerin ibadet olduğu ( namaz, oruç, zekat, hac gibi ) düşüncesi zihinlerde yer etmiş, bunların dışında insanın gayri ihtiyari yani doğal olarak, tabiatı gereği yaptığı şeylerin ibadet kavramının içine girmediği algısı oluşturulmuştur.
Mesela: İbadeti günlük hayatımız içerisinde sadece namaz kılmaktan ibaret görüp, yirmi dört saatimizin bir saatini namaza ayırıp, kalan yirmi üç saatimize Rabbimizin karışmadığını düşünerek, bu zamanda istediğimiz gibi hareket edebileceğimizi zannetmişiz.
Peki ibadet yani kulluk gerçekten bizim zannettiğimiz gibi sadece belli zamanlarda yapılan belli başlı amellerin adı mıdır? Yoksa yaratılış amacımız olan ibadet hayatımızın her anını içine alan düşüncelerimizi, konuşmalarımızı, niyetlerimizi ve hareketlerimizi tamamı ile kapsayan bir kavram mıdır?
KULLUK İNSANIN DÜŞÜNCELERİ, SÖZLERİ, NİYET VE HAREKETLERİ İLE YERİNE GETİRDİĞİ TÜM EYLEMLERİN ADIDIR
En doğru bilgi kaynaklarımız olan Kur’an ve Sünnet'e baktığımızda ibadet yani kulluğun hayatımızın her anını kapsadığını görüyor, yaptıgımız her hareketimizle ya mükafatı, ya da cezayı hakettiğimizi öğreniyoruz.
İyi düşünmenin bir ibadet olduğunu, iyi şeylere niyet etmenin, niyetimizi gerçekleştirmesek dahi bize sevap kazandırdığını, bir sözümüzle cehennemi hak edebileceğimiz gibi, cennetide kazanabileceğimizi, temel ihtiyaçlarımızı yerine getirirken dahi yaptığımız tercihlerle bunları sevaba veya günaha çevirebileceğimizi, ayet ve hadislerden öğreniyoruz.
İyi düşünmenin bir ibadet olduğunu, iyi şeylere niyet etmenin, niyetimizi gerçekleştirmesek dahi bize sevap kazandırdığını, bir sözümüzle cehennemi hak edebileceğimiz gibi, cennetide kazanabileceğimizi, temel ihtiyaçlarımızı yerine getirirken dahi yaptığımız tercihlerle bunları sevaba veya günaha çevirebileceğimizi, ayet ve hadislerden öğreniyoruz.
Öyle ki komşumuzla ilişkimiz, bir kardeşimize tebessüm etmemiz, bir yetimin başını okşayışımız, söylemiş olduğumuz güzel bir sözümüz, hatta eşimizle beraberliğimiz dahi ibadet kavramının içinde olunca, ibadetin dışında ne kalıyor kardeşlerim?
Bu sıraladığım noktalara delil olan hadisleri hep birlikte okuyalım...
Allah Resulu sallallahu aleyhi ve sellem yetimin başını okşama eylemini bakın nasıl değerlendiriyor:
“Bir kimse sırf Allah rızası için bir yetimin başını okşarsa, elinin dokunduğu her saç teline karşılık ona sevap vardır” (Ahmed İbn Hanbel, Müsned, V, 250)
Allah Resulu sallallahu aleyhi ve sellem tebessüm içeren bir çehrenin, insanların yararına yapılacak davranışların sahibine ne kazandırdığını şöyle açıklıyor:
"Mümin kardeşine tebessüm etmen sadakadır. İyiliği emredip kötülükten sakındırman sadakadır. Yolunu kaybeden kimseye yol göstermen sadakadır. Yoldan taş, diken, kemik gibi şeyleri kaldırıp atman da senin için sadakadır"(Tirmizî)
Allah Resulu sallallahu aleyhi ve sellem insanın tabiatının bir gereği olan cinsi duygularını helal dairede tatmin etmesinin dahi kendisi için bir kazanç vesilesi olduğunu haber veriyor:
"Sizden birinizin eşiyle cima etmesi sadakadır'. Dediler ki: 'Ey Allah'ın Rasulü! Bizden biri şehvetini giderse ona ecir olur mu? Rasulullah: 'Haramda giderseydi günah olmaz mıydı? Aynı şekilde helalde giderirse ona ecir vardır', buyurdu." (Müslim)
Allah Resulu sallallahu aleyhi ve sellem kişinin ağzından çıkan her kelimenin Allah'ın rızasını veya gazabını kazanmaya birer vesile olduğunu bize şu sözleri ile haber veriyor:
“Kişi nereye varacağını bilmeden Allah’ın rızasını gerektiren bir kelime konuşur da, Allah bu kelime sebebiyle kendisine kavuşacağı güne kadar o kul için rızasını yazar. Bir kişi de nereye varacağını düşünmeden Allah’ın gazabını gerektirecek bir kelime konuşur da Allah bu kelime sebebiyle kendisine kavuşacağı güne kadar o kul aleyhinde öfkesini yazar” (Tirmizi, Zühd, 10)
Değerli kardeşlerim, görüldüğü gibi ibadet kavramı günlük hayatımızın her anını kapsamakta, tüm davranışlarımızı içine almaktadır. Günümüzün sadece birkaç saatini değil her dakikasını kontrol etmekte, hayatımızın belli zamanlarını değil tamamını içine almakta ve bizi bilinçli yaşamaya teşvik etmektedir. Çünkü burada saydığımız ve sayamadığımız tüm fiillerimiz, sözlerimiz, düşüncelerimiz ve niyetlerimiz bizim kulluk eylemlerimizdir. Biz bu kulluğumuzu yaratıcımıza mı, ya da yaratıcımızın dışında olan ilahlara mı sunuyoruz, bunu belirleyende tercihlerimizdir.
Tabi ki biz Allah’a iman etmiş, iman ettigimizi iddia eden kimseler olarak tüm hal ve hareketlerimizde Rabbimizin bizim için belirlediği kurallara uymak ve tercihlerimizi bu istikamette yapmak durumundayız. Peki ne zamana kadar? Ölüm bize gelip Rabbimize kavuşuncaya kadar.
Rabbimiz de şöyle buyuruyor: “Ve sana ölüm gelinceye kadar Rabbına ibadet et.“ (Hicr suresi, 99.ayet)
Rabbim her hareketimizi ibadet şuuru ile yapabilmemizi bize nasip etsin.
Hepiniz Allah’a emanet olun..
Not: Daha önce başka bir kardeşimizin sitesinde yayınlanan bu yazılarımı içerdiği konuların önemine binaen bloğumuzda tekrar yayınlamanın faydalı olacağını düşündüm kardeşlerim. Daha önce okuyan kardeşlerimiz için tekrar, okumayan kardeşlerimiz içinde yeni bilgi imkanı olur inşaAllah.
ALLAH c c razı olsun insaALLAH kopyalayıp başka diyarlara ulaştırdı m helal edin
YanıtlaSil